Ope brev til utsendingane til Kyrkjemøtet

Eg er tilsett i kyrkja. Etter 12 år som ordførar valte eg vekk spanande jobbtilbod for å gå attende til arbeidet som kyrkjeverje. Fordi kyrkja er ein triveleg, krevjande og viktig arbeidsplass som kombinerer fleire av dei verdiane eg synest er viktig å ta vare på i samfunnet.

Derfor er eg utruleg skuffa over prosessen Kyrkjerådet har hatt rundt «refleksjonsnotatetet» og arbeidet med framtidig kyrkjeordning. Eg opplever arbeidet rundt dette som uredeleg, og  konklusjonane som vert trekte i saksutgreiinga, og lagt til grunn for vedtaket, som ei manipulering av det som er kome fram i «høyringsrunden».

Kyrkjerådet bestemte seg for å trekke dei tre modellane i «Bakkevig 3» om fellesrådsnivå, prostinivå eller bispedømenivå ut av refleksjonsdokumentet. Likevel tel dei opp svara som om dei hadde spurd om det. Fellesråda kjem svært godt ut i svara. Ja, faktisk 2/3 av svara seier at dei vil ha mellomnivået mellom sokn og Kyrkjemøtet på fellesråds- eller prostinivå.

Refleksjonsnotatet let sokneråd og fellesråd tru at svara dei ga skulle gå inn i ein prosess fram mot 2014, der ein skulle ha ei reell høyring som oppfølging av svara på refleksjonsnotatet. Det er også heilt naudsynt då dei ba sokneråda diskutere organisasjon utan å tenkje økonomi og rammer. Vel vitande om at struktur og økonomi er svært avhengige av kvarandre. Vidare sa refleksjonsnotatet at ein la til grunn tidlegare vedtak om felles arbeidsgjevarlinje. Det var derfor lite opning til å meine noko om det for respondentane.

 Korleis kan fleirtalet i Kyrkjerådet sjå vekk frå dei forutsetningane dei sjølve la for refleksjonsdokumentet, tolke svara slik dei gjer,  og råde Kyrkjemøtet til å vedta ei ordning som vil gje kyrkja framleis to verksemder og to arbeidsgjevarlinjer?

Dersom Kyrkjemøtet følgjer Kyrkjerådet si innstilling om å overføre arbeidsgjevaransvaret for  prestane til Kyrkjemøtet/Bispedøma, så har ein sett utviklingsarbeidet i kyrkja på vent. Ein har skusla vekk sjansen til å skape ein effektiv og framtidsretta organisasjon for Folkekyrkja for lang tid framover. Og ein har halde sokneråd og fellesråd, sine eigne folkevalde, for narr med å invitere inn i ein prosess som best kan kallast eit skinndemokrati. Eg håpar Kyrkjemøtet er meir klarsynte, og at det brukar tida til å finne fram til ein kyrkje-struktur som legg til rette for framtida. Kyrkja treng ein struktur som støttar opp om lokale prioriteringar, effektiv ressursbruk og samarbeid. Kort sagt ei organisering som fremmar visjonen om at flest mogeleg skal bli kjende med Jesus og som bygger opp under heilskaplege løysingar.